Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Σύγχρονοι νομάδες


Αντιγράφω από την ηλεκτρονική σελίδα της Επιθεώρησης Προοδευτική Πολιτική το άρθρο του Ηρακλειώτη δασκάλου Μανόλη Σπανάκη με τον παραπάνω τίτλο. Συμφωνώ απόλυτα με τις διαπιστώσεις του αρθρογράφου αλλά δεν μπορώ να φανταστώ που θα βρεθούν(στεγαστούν) τελικά οι νομάδες. Σαν δύσκολο μου φαίνεται να τους απορροφήσει η ομάδα που στηρίζει η αναφερθείσα επιθεώρηση. Ίσως πάλι και να κάνω λάθος
Οι νομαδικοί λαοί έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία, συντελώντας στην κατάρρευση ολόκληρων αυτοκρατοριών με τον απρόβλεπτο τρόπο που κινούνταν στο χώρο και στο χρόνο...
Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα έχουν δημιουργήσει ένα σύγχρονο είδος νομάδων-προβληματισμένων πολιτών που αποχωρίστηκαν ή τείνουν να αποχωριστούν από τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες-παρατάξεις.
Έχουν προσωρινά στρατοπεδεύσει στο «συνασπισμό ριζοσπαστικής αριστεράς» (ΣΥΡΙΖΑ) (εμπνεόμενοι όχι από το άγνωστο πρόγραμμα του ή την αμφιλεγόμενη στρατηγική του αλλά από το ισχυρό μήνυμα ανιδιοτέλειας που εκείνος εκπέμπει) δείχνουν να αποχωρίζονται τις παλιές πολιτικές ταυτίσεις τους και να πειραματίζονται με νέες επιλογές (όσοι προβληματισμένοι πολίτες παραμένουν στα μεγάλα κόμματα διατηρούν ασταθείς σχέσεις μαζί τους).
Η συμπεριφορά αυτή είναι πρωτοφανής για τα δεδομένα της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας και εντάσσεται σ' αυτό το φαινόμενο που όλο και περισσότεροι ονομάζουν «τέλος της μεταπολίτευσης.»
Η δικομματική εναλλαγή φαίνεται να μη λειτουργεί αποτελεσματικά, τα μεγάλα κόμματα εξουσίας βρίσκονται σε φάση μεγάλων πολιτικών και ηθικών αδιεξόδων.
Έχουν καταντήσει άνυδρες και αφυδατωμένες γαίες (με κάποιες μικρές οάσεις) χωρίς ιδεαλισμούς και οράματα.
Αυτοί οι χαλαροί συνασπισμοί αξιωματούχων και παραγόντων συντηρούνται από το πάθος τους για την κατοχή και τη νομή της εξουσίας. Δεν διαθέτουν ένα στρατηγικό σχέδιο για τη χώρα και χλευάζονται από τους πολίτες για τα καμώματα των στελεχών τους και την πολιτική αδυναμία τους.
Ο δημοσκοπικός «κανένας» εκφράζει αυτή την απόρριψη του πολιτικού συστήματος από τους πολίτες!
Μεγάλες επιτυχίες της χώρας όπως η είσοδος της στην «οικονομική και νομισματική ένωση» (ΟΝΕ) έχουν υποβαθμιστεί μπροστά στον ερεβώδη και δύσοσμο «κόσμο» που έκρυβαν τα πελατειακά δίχτυα εξουσίας.
Η διαφθορά δημιουργεί ανισότητες, κυνισμό, υποτελείς και κόλακες, καθιστώντας το κράτος ένα διαβρωμένο μηχανισμό που δεν μπορεί να προστατέψει τους κοινωνικά αδύναμους αλλά και το περιβάλλον...
Ο «θεός» που λατρεύουν οι περισσότεροι Έλληνες, δηλαδή ο προσωπικός πλουτισμός έγινε μεταστατικός καρκίνος καταβροχθίζοντας θεσμούς, αξίες, πρόσωπα κι ιδεολογίες.
Τα πελατειακά δίκτυα δεν μπορούν πια να ενσωματώσουν με τα συνηθισμένα ανταλλάγματα, τη διάχυτη κοινωνική διαμαρτυρία.
Υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού, που προσπαθεί να χειραφετηθεί πολιτικά και να δράσει ως αυτόνομο κοινωνικό υποκείμενο. είναι οι σύγχρονοι νομάδες της πολιτικής, ένας πολύχρωμος κι αντιφατικός γαλαξίας ανθρώπων και συλλογικοτήτων που τους ενώνει ένας ευδιάκριτος κοινός παρανομαστής: η αποστροφή απέναντι στην ιδιοτέλεια και την ανορθολογιστική, ανατολίτικη και διεφθαρμένη λειτουργία των θεσμών της ελληνικής πολιτείας.
Είναι άνθρωποι διαφορετικών ιδεολογικών αφετηριών και διαφορετικών κοινωνικών προελεύσεων και κυρίως νεώτερων ηλικιών... Φιλελεύθεροι, με το βλέμμα στραμμένο στην ορθολογιστική Ευρώπη, σοσιαλιστές με κοινωνικές ευαισθησίες, ενάρετοι συντηρητικοί· οι περισσότεροι πρέπει να χαρακτηρίζονται κεντροαριστεροί ενώ όλοι εμπνέονται από οικολογικές αναζητήσεις Οι περισσότεροι από αυτούς πίστεψαν στον εκσυγχρονισμό που δειλά προέβαλλε η ανανεωτική αριστερά πριν από δύο δεκαετίες και που προσπάθησε να υλοποιήσει ο Κώστας Σημίτης στηριζόμενος από ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής διανόησης.
Οι σύγχρονοι νομάδες δεν χαρακτηρίζονται, φυσικά, από τη βαναυσότητα των ιστορικών νομάδων, αλλά διαθέτουν πολλές και χρήσιμες αρετές: διαθέτουν εκλεπτυσμένο μυαλό γιατί είναι μορφωμένοι, διαθέτουν ήθος γιατί είναι ανιδιοτελείς, διαθέτουν αξιοπρέπεια γιατί είναι ελεύθεροι.
Γι' αυτό και είναι δύσπιστοι, δεν πείθονται εύκολα από διλήμματα καθώς έχουν μια σχετικά καθαρή εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας αλλά και ελπίζουν σ' ένα κράτος δικαίου, αποτελεσματικό και κοινωνικά ευαίσθητο.
Ιδιαίτερα, η πιο νεανική μερίδα σαλπάρει στο ψηφιακό αρχιπέλαγος, υψώνοντας σημαίες ανυπακοής κι ελευθερίας, oχυρώνεται σε ιστότοπους και ιστολόγια διεξάγει ένα διαρκές αντάρτικο με το σύστημα αναρτώντας, πληροφορίες, κείμενα και ιδέες!
Το πολιτικό σύστημα για να τους πείσει πρέπει να αυτοαναιρεθεί, να περιορίσει δραστικά τα προνόμια της πολιτικής και γραφειοκρατικής ελίτ, να δείξει έμπρακτα, δηλαδή με θεσμικές εγγυήσεις ότι το κύριο μέλημα των πολιτικών θα είναι το δημόσιο συμφέρον και η πρόοδος της κοινωνίας.
Αυτή θα είναι η αφετηρία ενός νέου κοινωνικού και πολιτικού συμβολαίου για τον ουσιαστικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας.
Ο παραπάνω στόχος μπορεί να φαντάζει ρομαντικός, ίσως ακατόρθωτος, αλλά δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις: η χώρα θα παρακμάζει διαρκώς και θα γίνεται όλο και περισσότερο αφιλόξενη για τις νεώτερες γενιές, ανυπόφορη για τους αδύνατους και περιβαλλοντικά κατεστραμμένη για όλους!
Οι ενεργοί πολίτες εκπαιδεύουν τη σκέψη τους στην αμφισβήτηση, σε λίγο θα τη μετασχηματίσουν σε πολιτική πράξη-στάση ζωής διεκδικώντας ισονομία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και νομιμότητα επιβεβαιώνοντας τη ρήση του Ουγκό (Hugo): «τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από μια ιδέα που έχει ωριμάσει!».

2 σχόλια:

  1. Η άποψη που διατυπώνεται σχετικά με τους νομαδικούς λαούς βρίσκει την απόλυτη τεκμηρίωσή της στο λαο΄των Τούρκων. Νομαδικός λαός από τα υψήπεδα της Μογγολίας.
    Καλώς σας βρήκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή